Tradycyjny sposób wychowania szlachcica opierał się na edukacji w domu rodzinnym. Celem było przygotowanie go do zarządzania własnym majątkiem, uczestnictwa w życiu społeczno-politycznym i obrony ojczyzny. W zgodzie z myślą chrześcijańską miał odznaczać się roztropnością oraz sprawiedliwością.
Szlachta kojarzy się z dobrobytem i wysoką pozycją społeczną, lecz wielu jej przedstawicieli nie miało nawet własnych poddanych. Inni tracili ziemię, popadali w zależność osobistą, a nawet chłopieli. Jedni i drudzy pozostawali poza nawiasem życia politycznego lub byli wykorzystywani przez magnatów.
O ile pierwsze bezkrólewie po śmierci Zygmunta Augusta doprowadziło do chaosu prawnego i ustrojowego, o tyle ucieczka Henryka Walezego jeszcze tę sytuację pogłębiła. Jak rządzić krajem, skoro król jest, ale go nie ma? Przed rozwiązaniem takiej łamigłówki stanęła ówczesna szlachta.
Koronacje, królewskie wjazdy do miast czy otwarcia parlamentu miały kluczowe znaczenie budowaniu wizerunku monarchii wśród własnych poddanych i za granicą. Organizując podobne uroczystości, nie liczono się zatem z kosztami. Ich znaczenie rozumieli władcy, dworzanie, szlachta i mieszczanie.
Franciszek II Rakoczy zyskał nieśmiertelną sławę jako węgierski bohater narodowy i przywódca antyhabsburskiego powstania. Jego pomnik stoi dziś przed parlamentem w Budapeszcie. Węgrzy nie chcą jednak pamiętać, że ich ukochany książę wyzwalanie ojczyzny zaczął od przygody ze starszą od niego mężatką.
Królowanie nie było łatwym zajęciem. Załatwianie spraw urzędowych nieraz kończyło się późno w nocy, a dzień zaczynał się nawet o czwartej rano. Bywało i tak, że król miesiącami przebywał w obozie wojennym. Jeśli jednak chciał, miał dość czasu na rozwijanie pasji i zainteresowań.
Ormianie są związani z Polską od wieków i wnieśli istotny wkład w jej rozwój gospodarczy i kulturowy. W historii Rzeczypospolitej zapisało się wielu uczonych, duchownych, żołnierzy, kupców i dyplomatów z tego narodu. Wśród nich jest także dwóch podróżników: Sefera Muratowicza i Symeona z Zamościa.
Nowożytny dwór królewski był podstawową instytucją polityczną państwa – centrum sprawowania władzy, a zarazem źródłem prestiżu i wyznacznikiem rozwoju sztuki, mody, obyczajów oraz wychowania. Jak wypadały dworskie obyczaje francuskie czy hiszpańskie w porównaniu z Polskimi?
Wraz z rozwojem nauki Polacy przestali być szaleńcami, a stali się ludźmi chorymi psychicznie. Kiedy nastąpiła ta zmiana? Jak rozwijała się historia polskiej psychiatrii? Jak wyglądała opieka nad osobami cierpiącymi na choroby psychiczne w czasach I Rzeczpospolitej?
Bogactwo polskich magnatów obrosło legendami. Ich dwory liczyły setki osób, a pałace do dziś oszałamiają przepychem (o ile przetrwały). Czy rzeczywiście jednak magnaci utrzymywali wielotysięczne armie i przewyższali dochodami samego króla?
