„Tytus” to serwis popularnonaukowy poświęcony historii. Naszym celem jest opowiadać o dziejach w taki sposób, by ich poznawanie było czystą przyjemnością i rodziło pasję, jaką my sami zaraziliśmy się lata temu. Pragniemy jednocześnie, by nasz portal był wiarygodnym źródłem wiedzy, który nie poświęca rzetelności na rzecz taniej sensacji.
Maciej A. Pieńkowski
Maciej A. Pieńkowski, doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Stopień naukowy uzyskał w 2018 r. na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych UKSW na podstawie dysertacji „Sejm koronacyjny Zygmunta III 1587/1588 i pacyfikacyjny 1589 roku” napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Jana Dzięgielewskiego. Stypendysta MNiSW za wybitne osiągnięcia naukowe. Studiował historię na Uniwersytecie Wileńskim. Autor artykułów i recenzji opublikowanych w monografiach zbiorowych oraz w czasopismach: „Czasopismo Prawno-Historyczne”, „Klio”, „Almanach Warszawy”, „Teka Historyka", „Mówią Wieki” i seriach wydawniczych „Studia nad staropolską sztuką wojenną” oraz „Studia historyczno-wojskowe”. Uczestnik licznych konferencji. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół dziejów I RP w dobie panowania Wazów, a także wysiłku zbrojnego II RP w latach 1918–1921. Naukowo związany z seminarium prowadzonym przez prof. dr hab. Mirosława Nagielskiego na Uniwersytecie Warszawskim. Stały współpracownik Fundacji Zakłady Kórnickie oraz edukator w Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. Zatrudniony jako historyk w Wydziale Badań Historycznych Wojskowego Biura Historycznego im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego Ministerstwa Obrony Narodowej w Warszawie
Niemiecki najazd już w 1919 roku? Było blisko
Zaledwie rok po odzyskaniu niepodległości Rzeczypospolita stanęła wobec realnej groźby utraty państwa wskutek agresji Niemiec, które nie chciały pogodzić się z odstąpieniem Polsce Wielkopolski, Pomorza Gdańskiego oraz części Śląska.
Jak zostać szlachcicem. O nobilitacjach, indygenatach i oszustwach
Polskie szlachectwo było niezwykle atrakcyjne – nie tylko dla chłopów i mieszczan (co oczywiste), ale też dla szlachetnie urodzonych cudzoziemców. Nie brakowało zatem chętnych, by dołączyć do najwyższego stanu Rzeczpospolitej. Zarówno legalnie, jak i zupełnie wbrew prawu.
Pokaż mospanie co masz na stanie, czyli o dworach szlacheckich i ich wyposażeniu
Szlacheckie dwory XVI i XVII wieku znacząco odbiegały od naszego stereotypowego wyobrażenia na ich temat. Narastały niejako przez pokolenia, czasem wręcz od średniowiecza i bardzo różniły się między sobą. Miały jednak pewne cechy wspólne, które świadczyły o ziemiańskim stylu życia właściciela.
Mordowani sąsiedzi, pobite żony, poranieni weselnicy. O przemocy między szlachtą
Ludziom żyjącym w szlacheckiej Polsce towarzyszyło ciągłe poczucie zagrożenia. Przemoc i brutalność były na porządku dziennym w każdej grupie społecznej. Wśród szlachty bójki, zranienia i zajazdy były zjawiskiem masowym, a znany z „Pana Tadeusza”...
Życie erotyczne na szlacheckim dworze i w chłopskiej zagrodzie
Choć kościelni moralizatorzy potępiali wszelką rozwiązłość, niewiele mogli poradzić na szlachecką wolność i jurność, podobnie jak na brak zrozumienia pojęcia czystości wśród chłopów. Co spotykało zatem niewierne żony i rozwiązłych kawalerów?
Na co chorowali polscy królowie?
Choć na dworach polskich władców pracowali czasem wybitni lekarze, a stan higieny był lepszy niż na Zachodzie, nasi królowie elekcyjni nie należeli do długowiecznych. Ich choroby leczono za pomocą przypalania rozpalonym żelazem, upuszczania krwi i nacierania wódką.
Egzotyczni sojusznicy Rzeczpospolitej. Królów Polski negocjacje z Persją i Anglią
Z perspektywy polskiego dworu zarówno Persja, jak i Anglia, znajdowały się na granicach zainteresowania królewskiej dyplomacji. Mimo to, gdy zachodziła potrzeba, potrafiono odnosić na tym polu pewne sukcesy, choć skromne środki zupełnie tego nie ułatwiały.
„Trudno się nie zaśmiać na widok skrzydeł”. Cudzoziemcy o dawnym wojsku polskim
Rośli i śmiali mężczyźni na wspaniałych rumakach, ale też rozgrzani trunkami, niezdyscyplinowani awanturnicy lubujący się w przepychu. Gdy cudzoziemcy opisywali wojsko szlacheckiej Rzeczpospolitej, podziw mieszał się ze zdziwieniem, a czasem też lekceważeniem.
Kim był król dla polskich chłopów?
Zdecydowana większość polskich chłopów nigdy nie widziała swojego króla. Augusta III pomylili nawet ponoć… z buldogiem. A jednak dla wielu z nich monarcha był drogim opiekunem i obrońcą przed samowolą panów.
Żyli jak niewolnicy w koloniach? Cudzoziemcy o losie polskiego chłopa w XVI–XVIII w.
Obcokrajowcy odwiedzający Rzeczpospolitą Obojga Narodów interesowali się nie tylko szlachtą, lecz zwracali także uwagę na sytuację chłopów pańszczyźnianych. Czy w ich opinii sytuacja polskich włościan była rzeczywiście tak zła?
