Maciej A. Pieńkowski
Maciej A. Pieńkowski, doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Autor monografii „Trudna droga do władzy w Rzeczypospolitej. Sejm koronacyjny Zygmunta III 1587/1588 i sejm pacyfikacyjny 1589 roku” (Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2021) oraz artykułów i recenzji naukowych publikowanych w monografiach zbiorowych, czasopismach (m.in.: „Almanach Warszawy”, „Czasopismo Prawno-Historyczne”, „Klio”, „Niepodległość i Pamięć”, „Przegląd Historyczno-Wojskowy”, „Polski Przegląd Dyplomatyczny”) i seriach wydawniczych („Studia nad staropolską sztuką wojenną” i „Studia historyczno-wojskowe”). Popularyzator historii w czasopismach „Mówią Wieki” i „Polska Zbrojna. Historia”. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół dziejów Rzeczypospolitej XVI–XVII w., a także wojny polsko-sowieckiej. Naukowo związany z seminarium prowadzonym przez prof. dr hab. Mirosława Nagielskiego na Uniwersytecie Warszawskim. Stały współpracownik Fundacji Zakłady Kórnickie oraz edukator w Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. Historyk Sekcji Badań nad Wojskiem do 1945 r. w Wojskowym Biurze Historycznym im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego w Warszawie.
Czy królowie elekcyjni musieli wstydzić się przed władcami dziedzicznymi?
Wybieralność polskiego króla nader często przeciwstawia się państwom o dziedzicznym tronie i rządzonym absolutystycznie, wskazując, że elekcja była jedną z przyczyn niższego prestiżu i słabości Rzeczypospolitej. Nie jest to jednak ani tak proste, ani tak oczywiste, jak się wydaje.
Stanisław Żółkiewski. Sarmacki heros
Okryty nimbem chwały, Stanisław Żółkiewski jest synonimem dawnej potęgi Rzeczypospolitej i wyrazem tęsknoty za utraconą wielkością.
Głód, choroby i zbrodnie. Polscy i sowieccy jeńcy w czasie wojny polsko-bolszewickiej [drastyczne zdjęcia]
Sprawa traktowania żołnierzy wziętych do niewoli to z pewnością najtrudniejszy temat dotyczący wojny polsko-bolszewickiej. Do dziś kładzie się on cieniem na relacjach polsko-rosyjskich, prowadząc do zadrażnień nie tylko między historykami, ale także rządami obu państw.
Piłsudski czy Rozwadowski? Kto był autorem planu bitwy warszawskiej 1920 roku?
Spór o autorstwo planu bitwy warszawskiej wciąż budzi skrajne emocje. Narodził się niemal równocześnie ze zwycięstwem, a jego temperaturę przez lata podsycały waśnie polityczne. 100 lat później nie powinniśmy jednak patrzeć na tę kwestię przez pryzmat mitów, lecz trzymać się faktów. A te są jasne.
Ciężkie życie polskiego piechura na wojnie 1920 roku
Piechota niosła na swoich barkach główny ciężar walk z Armią Czerwoną. Wiązało się to z ogromnym poświęceniem, które wyciskało z wojaków ostatnie resztki sił fizycznych i psychicznych. Jak wyglądało szkolenie i życie na froncie żołnierzy nowo powstałego Wojska Polskiego?
Frankowie – budowniczowie Europy
Inaczej niż Wandalowie, Goci czy Burgundowie, Frankowie zbudowali na gruzach Imperium Rzymskiego organizmy państwowe, z których wywodzą się nie tylko Francja i Niemcy, lecz także Niderlandy, Belgia, Luksemburg i Szwajcaria. Do dziś tworzą one rdzeń Europy. Jak udało im się dokonać tego dzieła?
Rzeczpospolita Obojga równych Narodów? Czy Litwa była polską prowincją?
Po zawarciu unii lubelskiej Mikołaj Naruszewicz pisał do Mikołaja Radziwiłła: „[nastąpił] pogrzeb i zgładzenie na wieczne czasy wolnej a udzielnej Rzeczypospolitej [litewskiej], niegdy Wielkiego Księstwa Litewskiego”. Czy Litwa naprawdę utraciła wówczas swoją podmiotowość?
Kto i kiedy zaczął wojnę polsko-bolszewicką?
Wojna polsko-bolszewicka nie została nigdy wypowiedziana, a walki toczyły się początkowo w pewnej próżni prawnej i wojskowej. Nic dziwnego zatem, że data jej rozpoczęcia nie jest oczywista. Nie brakuje też działań propagandowych mających przerzucić odpowiedzialność za wybuch konfliktu na stronę polską.
„Barbarzyńskie” obyczaje w państwie Franków
Samowola, rozpusta i okrucieństwo bajecznie bogatych możnych, ciągnące się bez końca vendetty i regularne bitwy pod pozorem sprawiedliwości. Wszystko to za cichym przyzwoleniem, a nawet z udziałem biskupów i opatów. Obyczaje panujące w państwie Franków nie należały do łagodnych.
Jak zbudowano wojsko, które pobiło Armię Czerwoną?
Odradzająca się Rzeczpospolita nie mogła liczyć na pokój. Wojna groziła ze wszystkich stron, a nowo powstałe państwo mogło zniknąć zanim zdążyłoby się pojawić na nowych mapach. Pilną potrzebą była więc organizacja wojska, które uchroniłoby Polskę przed upadkiem. Jak tego dokonano?
