Pięknie ilustrowane średniowieczne rękopisy pełne są rysunków fantastycznych zwierząt i bestii, których istnienie uznawano za równie realne, jak zwykłych bobrów czy jeleni. Ale nawet te ostatnie miały wg ówczesnych autorów dziwaczne zwyczaje, chętnie przedstawiane na barwnych miniaturach.
Related
2 KOMENTARZE
„Kobra i zaklinacz węży” od kiedy kobry mają uszy, tylne łapy i skrzydła? bawią mnie zawsze te 'archeologiczne’ interpretacje. na obrazie jest smok/bazyliszek/latający gad – jak zwał tak zwał. w wielu textach średnowiecznych jest poruszony temat latających gadów. zawsze wrogo nastawionych człowiekowi i innym zwierzetom (wspomniany bazyliszek, smok wawelski, smoki z całego świata). są też texty o życiu tych stworzeń (tu widoczne na obrazach smoki i słonie)
Francuski mnich Fulko z Chartres, zmarły w 1127 roku, tak pisał o smokach:
„Smoki charakteryzują się długimi, wstrętnymi pyskami, ostrymi zębami i ognistym językiem, uszy mają podobne do rogów, kark jest długi a ciało jaszczurcze. Dwie nogi są podobne do orlich pazurów, a skrzydła mają jak nietoperze. Smoki mieszkają w Indiach i w Etiopii, gdzie stale jest lato. Są to największe zwierzęta na świecie.”
Kanonik Conradus Megenbergensis, znany szerzej jako Konrad z Megenbergu (1309-1374) w swoim dziele „Księga przyrody” z roku 1349 zamieścił taki opis:
„Smok jest jednym z największych zwierząt na świecie. To zwierzę nie ma jadu. Gardło ma wąskie, a chodząc wystawia język. Paszczę rozwiera szeroko i wydaje skomlące dźwięki, zębami nie szkodzi. Ale przecież i nieznaczne jego ugryzienie jest szkodliwe. Szkoda jednak nie pochodzi z zębów, ale z tego, że pożera jadowite rzeczy. Smok trzyma się najwięcej w jaskiniowych skałach, szczególnie w ciasnych miejscach między skalnymi ścianami. Robi tak z powodu nadmiernej ciepłoty swojego ciała. Takie miejsca wyszukuje przede wszystkim wtedy, kiedy długo lata po kraju albo kiedy w lecie jest nadmiernie gorąco. W krainach, gdzie żyje, bywa też bardzo gorąco natychmiast po wschodzie słońca. Głosem i krzykiem straszy ludzi. Ludzie nie mogą wytrzymać jego spojrzenia i natychmiast umierają… Jeden rodzaj smoków nie ma nóg i pełza na brzuchu, a inny rodzaj, rzadszy, ma nogi.”
Strona używa plików cookie. Jeśli się na to nie zgadzasz, zmień ustawienia przeglądarki. Więcej informacji o plikach cookie oraz przetwarzaniu danych osobowych znajdziesz w naszej polityce prywatności. Akceptuję
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are as essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
„Kobra i zaklinacz węży” od kiedy kobry mają uszy, tylne łapy i skrzydła? bawią mnie zawsze te 'archeologiczne’ interpretacje. na obrazie jest smok/bazyliszek/latający gad – jak zwał tak zwał. w wielu textach średnowiecznych jest poruszony temat latających gadów. zawsze wrogo nastawionych człowiekowi i innym zwierzetom (wspomniany bazyliszek, smok wawelski, smoki z całego świata). są też texty o życiu tych stworzeń (tu widoczne na obrazach smoki i słonie)
Francuski mnich Fulko z Chartres, zmarły w 1127 roku, tak pisał o smokach:
„Smoki charakteryzują się długimi, wstrętnymi pyskami, ostrymi zębami i ognistym językiem, uszy mają podobne do rogów, kark jest długi a ciało jaszczurcze. Dwie nogi są podobne do orlich pazurów, a skrzydła mają jak nietoperze. Smoki mieszkają w Indiach i w Etiopii, gdzie stale jest lato. Są to największe zwierzęta na świecie.”
Kanonik Conradus Megenbergensis, znany szerzej jako Konrad z Megenbergu (1309-1374) w swoim dziele „Księga przyrody” z roku 1349 zamieścił taki opis:
„Smok jest jednym z największych zwierząt na świecie. To zwierzę nie ma jadu. Gardło ma wąskie, a chodząc wystawia język. Paszczę rozwiera szeroko i wydaje skomlące dźwięki, zębami nie szkodzi. Ale przecież i nieznaczne jego ugryzienie jest szkodliwe. Szkoda jednak nie pochodzi z zębów, ale z tego, że pożera jadowite rzeczy. Smok trzyma się najwięcej w jaskiniowych skałach, szczególnie w ciasnych miejscach między skalnymi ścianami. Robi tak z powodu nadmiernej ciepłoty swojego ciała. Takie miejsca wyszukuje przede wszystkim wtedy, kiedy długo lata po kraju albo kiedy w lecie jest nadmiernie gorąco. W krainach, gdzie żyje, bywa też bardzo gorąco natychmiast po wschodzie słońca. Głosem i krzykiem straszy ludzi. Ludzie nie mogą wytrzymać jego spojrzenia i natychmiast umierają… Jeden rodzaj smoków nie ma nóg i pełza na brzuchu, a inny rodzaj, rzadszy, ma nogi.”